Dziesiątego kwietnia

Zapaliły się światła zadrżały głosy
Bo skłębione nieba chmury miały słońca tego dosyć
Niewidzialnego tak niedocenionego koloru żółci
Pozwoliło temu niebu wycisnąć kropel szereg

Tylko dlaczego nie widzę już ich twarzy
Jakby zginęły w ciemnym obłoku cmentarzy
Zdeptałeś deszczu swoimi kroplami ich losy
Ty deszczu co przeziębiłeś tych postaci głowy

I na ptaka co frunął beztrosko będziesz składał winę
Pokaż czego się nauczyłeś tym razem czynem
Możesz zakrywać oczy lecz usta powiedzą same
Kim jesteś gdy cień pada na twą szyję

Czy jest im zimno czy robaki wygryzają im głowy
Deszcz okrutny zamienił ich żony we wdowy
A żony tych mężów co czekali w domu
Nie udowodnią swej siły na ziemi

Więc po co stoisz z nożem co dzień
Co stoisz
Po co dzień
Więc nożem
...

[*]
Dla tych, co zginęli oraz tych, co giną w codziennej walce

Coping with Stress

They gave us this course, you know, and it's called Coping with stress. And I had to take part in an e-learning forum, which was to suggest some web pages about solving stress problems for teachers. I have to say it was kinda difficult and time-consuming since I couldn't find anything new, original, say, innovative. It seems everything's been already said. Funny, isn't it? Because having all those tips and posssibilities, we don't look or feel less stressed, do we? That's why I changed my ways and tried to make use of some jokes and humour I saw on one of the pages I looked through. 


Let me start with stress prayer:

Still, some people know that praying might not be enough. What you need to do is take steps, do something, solve the problem. Here are some instructions, it's as simple as that:

And the problem solved/ eliminated/ hidden... Hope you liked it.

(http://wolfescape.com/Humour/WorkStress.htm)