Wiersz o szczęściu

Blisko trzydzieści lat szczęścia które
przykładała do serca z wielkim przywiązaniem

a które


teraz wydaje się być kotem przejechanym na drodze
nikt go nie sprzątnie może ktoś ale nie, tylko odsunie na pobocze by nie zakłócał ruchu spieszących po coś albo po wielkie nic a to pech...

może ktoś ale nie, pustą kartkę może wypełni jej śmierć i nada znaczenia szczęściu być może choć pewności nie ma tak jak stoi jej cień między przeciwnościami dwiema ile smutku w tym szczęściu wie tylko anioł co zatrzymał się w chmurach i gapi się z niedowierzaniem na dół

Jej szczęście to
nieuchwytne bycie chodzenie
a tak naprawdę
ciągłe marzenie i nieuzasadnione cierpienie

Ya no tengo mas fuerza para luchar

A kot mimo wszystko
wydaje się mieć namalowany
uśmiech na pysku