To już dzisiaj!

Nierówny wiersz

wiatr gryzie w szyję
nudno szepcze
stertę słów które
za chwilę będą
szamotać się
od ucha aż do głowy

będziesz stać ty

będę ja

będą przestępować 

z nogi na nogę

dwie niemowy

deszcz mógłby

(tak sobie myślę)

obmyć upaćkane plecy

od patrzenia 

w watę chmur

i gniecenia mrówek

zbyć skromnych by narzekać

będziesz śpiewać

i ja będę

nikt nie odważy się napomknąć

że struna starta zaczyna wyrywać

trawy korzenie

z niepozamiatanych schodów

głowy

będziesz klęczał

i ja będę

nikt nie ośmieli się otworzyć

pąków zasuszonych

by zawołać

że czas zaczyna kołysać się

coraz bardziej

do dołu