Pointing towards perfection. Do not disturb.

Una carta

Mi querido doctor,

Al primero querria pedirle perdon a usted por mi lengua. Asi que no soy de esta planeta, no hablo su lengua bien y perdoneme por mis errores que seguramente van a occurir. Estoy escribiendo a usted porque me siento muy mal. Todo el tiempo pensaba que me iba a mejorar y por eso pospuse nuestra visita y no nos vimos hace mucho tiempo.

Yo soy insomne, un caso muy raro. Me duele la cabeza mucho por pensando, sońando e imaginando muchas cosas por los dias y noches tambien. Y ahora... por mi culpa estas cosas, mis deseos, no van a cumplir.

No es facil amar alguien, es cierto, pero por otro lado, es mas dificil hacer alguien amarte con todo corazón y fuerza y sin dudas acompaniarte en los buenos y malos. Hoy es el dia de dudas, este mundo es un lugar dónde nadie esta seguro por nada y dónde vive la gente muy suave e insegura. Cómo puedes tener confianza en alguien asi... Ni hablar.

Si pudiera elegir entre de vivir por muchos ańos, muy aburridos y vanos dias, o vivir solo un mes, el de amor verdadero y sincero, elegia la opción segunda.

No estoy de acuerdo con muchas cosas en el mundo y creo que esto es mi problema principal. ?Que hago? No quiero ser un cobarde y escapar de todos obstaculos e inconvenientes. Pero en ninguna manera los solvare.

Estaria muy contenta si me recetara usted un medicamento. Ya no puedo mas y supongo que no voy a mejorarme.

Le deseo que todo le vaya muy bien.

Le saluda atentamente,

XXX

Teraz tak

Tym razem po polsku. Dla odmiany. Po lewej stronie dołączam i chwalę się swoimi fotkami, a właściwie głównie ich obróbkami, które zaczynają mnie wkręcać bardziej niż rysowanie (może dlatego, że brakuje mi cierpliwych modeli). Można tak obrobić zdjęcie, że wygląda jak rysunek. Na pewno zabiera mniej czasu. Podobnie jak mailowe komunikowanie się. Wszystko idzie w kierunku pójścia na łatwiznę. Nie podoba mi się to. A w partnerstwie... Pewnie nie mam prawa krytykować i oceniać, bo w tych sprawach nikt nie jest na tyle mądry/ poinformowany/ doświadczony. ALE wyprowadza mnie z równowagi, kiedy widzę jak X wykorzystuje Y będąc z tą osobą, jak nawzajem się oszukują, jak X jest z Y, bo boi się zaryzykować, odnaleźć swoje szczęście i jest z nim/ nią z czystego przyzwyczajenia. Ktoś powiedział w audycji radiowej, że my dwudziestolatkowie, należymy do ery komputera, co objawia się tym, że nie potrafimy czekać, musimy mieć wszystko tu i teraz, i tak samo nie potrafimy doceniać. Ja nie potrafię czekać, choć cały czas się uczę. To nie jest łatwe w erze komputera, wszelkich udogodnień i leniwych nie gotowych na wyrzeczenia egoistów. Być może zbytnio generalizuję. Po prostu tęsknię za tym co było kiedyś. Więzi były zdecydowanie mocniejsze. Chyba nie nadążam za tym, co się dzieje dzisiaj. I mam nadzieję, że nie będę. Spotykam osoby, nawet wśród swoich znajomych ,prawdziwie zakochane, szczęśliwe, i oni przekonują mnie, że może być pięknie. Czyli prawdziwość i szczere intencje jeszcze nie wymarły. Podobnie jak rysownicy z krwi i kości ślęczący godzinami nad rysunkiem... :-)